Aafke de Vries
Ik ben christelijk opgevoed, gedoopt als baby en ben mijn ouders dankbaar voor deze basis die ik meegekregen heb. Ik heb belijdenis gedaan toen ik 18 was en ben daarna nog een lange tijd naar de kerk gegaan en was daar ook actief. Wel was het altijd een verstandelijk geloof, ik voelde er niet veel bij, er was geen beleving.
Na een verhuizing in 2005 zijn we als gezin gestopt met naar de kerk gaan, ik miste het niet en vond het wel prima zo. Het was niet dat ik helemaal niet geloofde, maar ik wist niet wat ik er mee moest en had veel twijfels. Ook zag ik dat ik niet het geloof had dat ik bij anderen zag.
Toen ik mijn vriend Eelco in 2017 ontmoette gingen wij beiden al een tijd niet meer naar de kerk. Hij was opgegroeid in een evangelische gemeente, was daar ook heel actief geweest en had wel echt met zijn hart geloofd, maar was op de kerk afgeknapt. Hij merkte na een aantal jaar, ook doordat hij ziek werd, dat geloven zonder kerk wel lastig was en ging weer diensten bekijken en vanaf vorig jaar ook weer bezoeken. Ik ging af en toe met hem mee maar ik voelde me echt toeschouwer (moest ook erg wennen aan het “evangelische”) en voelde er niets bij. Ik sprak ook naar hem uit: “ik wil best af en toe met je mee maar meer gaat het niet worden”, wat ik moeilijk vond want ik voelde dat hij hoopte dat ik het geloof ook weer zou vinden. We wilden zoeken naar een kerk waar ik me ook wat meer thuis zou voelen en gingen in april naar Mozaiek Nijkerk. Daar sprak Nelinda over de Heilige Geest en toen ze opriep om de Heilige Geest in je hart en leven toe te laten voelde ik dat ik geëmotioneerd raakte. Ik schreef dit toe aan moeheid e.d., maar een paar weken later in Mozaiek Veenendaal waar het ging over vervuld raken met de Heilige Geest gebeurde hetzelfde tijdens de worship. Ook schrok ik toen Kees zei dat hij voelde dat er iemand in de zaal was die last had van zijn of haar rechter heup. Dit had ik nl al meer dan een jaar! In de weken erna werd ik steeds meer naar het geloof toegetrokken, ik ging er veel over lezen en podcasts en worshipmuziek luisteren. Elke ochtend werd ik wakker met een worship-nummer in mijn hoofd! Het ging allemaal vanzelf, ik begreep het zelf ook niet helemaal. Ik kon er in het begin niet goed met Eelco over praten, omdat ik het zelf nog niet goed op een rij had. Hij merkte dat er iets gaande was in mij en wist dat hij het los moest laten en aan de Heilige Geest moest overlaten.
Door de twee ervaringen in Mozaiek besefte ik dat ik moest uitzoeken wat dit betekende. Ik besloot de Alpha-cursus te gaan doen en daar kwam ik met heel wat vragen en twijfels. Het heeft me geholpen om veel op een rij te krijgen en op het Alpha weekend kwam ook het besef dat ik niet alles hoefde te snappen voordat ik echt kon geloven.
Het is een emotionele reis geweest die nog steeds gaande is en waarin ik nog veel kan leren. Al ongeveer een half jaar willen we geen dienst meer missen en onlangs zijn we deel geworden. Ook het geloof van Eelco is verrijkt en verdiept. Ik bestook hem al een jaar met al mijn vragen, we praten veel over het geloof en het is mooi om dit samen te beleven. Hierdoor verdiept onze relatie zich ook weer.
Mijn geloof is van mijn hoofd naar mijn hart gezakt en ik besef me nu dat ik echt een kind van God ben, dat Hij altijd bij me is en niets me van Hem kan scheiden. Dat God niet ver is maar dat ik echt een persoonlijke relatie met Hem kan hebben. Voor mij is de doop een nieuwe start met God; het oude leven zonder Hem (waarvan ik nu achteraf pas besef dat Hij er wèl was) laat ik achter me en in mijn nieuwe leven wil ik leren hoe ik Jezus kan volgen en ontdekken wat Hij met mij voor ogen heeft.
