Johan van de Weerd
Ik heb van huis uit een normale christelijke opvoeding meegekregen en mijn ouders gingen destijds naar een hervormde kerk in Veenendaal. In mijn jongere jaren moest ik gewoon mee maar rond mijn 14e 15e jaar begon ik tegen te stribbelen (en dat ging niet zonder slag of stoot ) maar op een gegeven moment moesten ze me loslaten en ben ik ook echt losgegaan.
Ik was met hele andere dingen bezig en vond die andere dingen veel belangrijker en daar paste de kerk niet bij. Ik ben daarna een aards leven gaan leiden en ik verloor mezelf dan ook vaak in het nachtleven en daar kwam regelmatig veel drank bij kijken met alle gevolgen van dien. Ik was toen, denk ik ( onbewust ) op zoek naar wie ik was en wie ik wilde zijn. Mijn identiteit haalde ik uit hoe anderen mij zagen. Ik had een status.. door te voldoen aan de verwachtingen van de buitenwereld, door bijvoorbeeld bij bepaalde groepen te willen horen.. in de hekken te hangen bij Feyenoord.. in de lampen te hangen in voetbalkantines.. ik was iemand! Ik was eigenwijs, opstandig en te trots. De laatste jaren brokkelde dat beetje bij beetje af en ben ik op zoek gegaan naar wie ik nou eigenlijk echt ben. Door zelfontwikkeling en nieuwe mensen op mijn pad, die mij de juiste richting gaven pelde ik mezelf laagje voor laagje af en merkte ik dat ik op een gegeven moment bepaalde dingen niet meer deed en niet meer zei. Ik raakte bekend met Mozaiek, en “de muziek” is wat mij naar de Basiliek trok. Ik wist niet dat worship zo mooi kon zijn. Ik dacht Wauw dus zo kan kerk zijn dus ook. Ik ging wekelijks naar Mozaiek, het voelde als thuis komen, een warm bad en werd vaak geraakt door de muziek. Ik werd dan emotioneel en snapte niet wat er toch steeds met me gebeurde. Christenen legde mij uit, op de vraag wat er toch met mij gebeurde, dat de heilige geest in mij aan het werk was.. maar ik durfde mij niet over te geven. Ik ging iedere zondag naar de kerk maar niet “het cadeau Jezus” durven aannemen. In juli 2022 ben ik gestopt met alcohol en later ook met roken want ik wilde me niet meer verdoven door drank en drugs maar vullen met zegeningen. Uiteindelijk heb ik me er toch aan toegegeven. Ik kreeg rust en voelde liefde. Het voelde alsof ik een andere jas heb aangetrokken. Ik hoorde destijds een nummer van Cory Asbury ( Recless Love ) waarin één zin bleef hangen, “leave the ninety-nine” dat gaat over de goede herder die zijn 99 schapen achter laat om op zoek te gaan naar dat ene schaap dat verloren is ( Lukas 15:3-7). Ik heb de 99 wereldse dingen ( de 99 leugens ) achter me gelaten en ben op zoek gegaan naar dat éne, naar de enige waarheid)! Ik ben nooit vies geweest van een uitdaging en die zocht ik vaak op in de sport.. triatlons ,marathons etc. Nu ga ik mijn grootste uitdaging aan ooit.. ik ga het 2e deel van mijn leven oplopen samen met God en nieuw leven leven..!!
